özel kişi

См. также в других словарях:

• kişi — is. 1) İnsan, kimse, şahıs Dilenciler de sayıda olduğu hâlde, yirmi otuz kişi kadardık. M. Ş. Esendal 2) dbl. Çekimli fiillerde ve zamirlerde konuşan, dinleyen, sözü edilen varlık, şahıs Ben (tekil kişi), sen (tekil kişi), o (tekil kişi); biz… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• özel radyo — is. Kişi veya kuruluşlara ait radyo istasyonu …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• özel televizyon — is. Kişi veya kuruluşlara ait televizyon kanalı …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• özel tiyatro — is. Kişi veya kuruluşlara ait tiyatro …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• kişiye özel — sf. Sadece o kişiye ait, o kişi tarafından kullanılabilen …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• el ağzına bakan, karısını tez boşar — kişi, özel hayatı ile ilgili ciddi konularda başkasının düşüncesiyle değil kendi düşünceleriyle karar vermelidir anlamında kullanılan bir söz …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• Turkish grammar — This article concerns the grammar of the Turkish language. A companion to this article is Turkish vocabulary. Three features that, together, distinguish Turkish from many other languages are the following: #Turkish is highly agglutinative: its… …   Wikipedia

• Turkish literature — Introduction       the body of written works in the Turkish language.       The earliest Turkish literature was produced in Mongol controlled Anatolia during the later 13th century. Among the numerous Turkic dynasties of Central Asia, South Asia …   Universalium

• imtiyaz — is., Ar. imtiyāz 1) Başkalarına tanınmayan özel, kişisel hak veya şart, ayrıcalık Hiçbir kişiye, aileye imtiyaz tanınamaz. Anayasa 2) huk. Fabrika kurmak, maden işletmek vb. için bir kişi veya kuruluşa devlet tarafından verilen özel izin 3) tar.… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• Emre Altuğ — Infobox musical artist Name = Emre Altuğ Img capt = Img size = Background = solo singer Birth name = Niyazi Emre Altuğ Alias = Emre Altuğ Born = birth date and age|1970|4|14 Died = Origin = Istanbul, Turkey Instrument = Vocals, Guitar Genre = Pop …   Wikipedia

• falan — zm., Ar. fulān 1) Söylenmesi istenmeyen veya gerekli görülmeyen bir özel adın yerini tutan kelime, filan Bana falan geldi, falan gitti diye anlatmaya başladı. 2) is. Cümlede belirtilen nesne veya nesnelerden sonra gelerek ve benzerleri anlamında… …   Çağatay Osmanlı Sözlük